Itaka
Zbigniewowi Herbertowi
Niepokoju jest w tobie tyle,
że uczynię z niego wielki spokój
z widokiem na morze.
Nieprzeliczalne są fale.
Kiedyś myślałeś - ich białe palce szarpią,
a to tylko morze siwieje u brzegu.
Będziesz patrzył na ptaki w przelocie,
lecz sam utracisz pragnienie podróży.
Horyzont już nie wzbudzi twego pożądania.
Ziemia obiecana nie jest ziemią; niezamieszkała
w nas mieszka.
Wyplączesz się z wszelkich pytań.
Przestaniesz przeliczać bogów, bohaterów,
ziarnka piasku.
Głowę pogrążysz w ogromnym czekaniu.
Istnienie brzegu udowodniono więcej niż jednym człowiekiem,
niż tobą.
W zmęczeniu jest wrażenie wiedzy.
Bywa zmęczenie, które wie już wszystko.